Banan – także dla osób odchudzających się

Banany rosną na bylinie, która w ciągu roku może osiągnąć wysokość kilku metrów. Roślina jednorazowo może wydać ok. 400 owoców, jednak potem obumiera. Należy więc ściąć jej łodygę, aby mogła ona kontynuować swój wzrost z odrostów.

Bananowiec pochodzi zAzji i do końca nie wiadomo jak on rozprzestrzenił się na inne kontynenty. Do północnej Europy dotarł dosyć późno, bo dopiero w XIXwieku. W naszym krajupoczątkowo pojawiał się tylko jako rarytas w okresie świątecznym, aby obecnie stać się niemal tak popularnym owocem jak jabłko.

Na świecie istnieje ok. 300 gatunków bananów, ale uprawia się ok. 20. Poszczególne gatunki różnią się kształtem, kolorem, wielkością, ale także zawartością skrobi. Z tego też względu różne gatunki są różnie przygotowywane do spożycia. My jesteśmy przyzwyczajeni do spożywania bananów na surowo, jednak w 50% są one podawane jako ciepły posiłek.

Np. w krajach tropikalnych banany są traktowane tak jak u nas ziemniaki czy zboże – ze względu na wysoką zawartość skrobi są używane do produkcji mąki i wypieku chleba. Takich bananów nie spożywa się na surowo. Można je jednak upiec lub ugotować.

Co takiego kryją w sobie banany?

Banany w ok.75 % składają się z wody, resztę w przeważającej części stanowią węglowodany – skrobia, sacharoza, glukoza i fruktoza. Stosunek poszczególnych cukrów ulega zmianie w trakcie dojrzewania owocu – i tak zielone banany zawierają więcej skrobi, przez co są ciężkostrawne, natomiast żółte banany zawierają więcej glukozy i fruktozy i są owocami łatwostrawnymi, a także słodszymi.

Ze względu na stosunkowo wysoką jak na owoce zawartość węglowodanów, banany zaliczane są do owoców kalorycznych, unikają więc ich osoby odchudzające się. Tymczasem nie jest to konieczne, ponieważ 1 średni banan dostarczy tylko ok. 150 kcal. Owoc ten może więc stanowić pożywną przekąskę lub drugie śniadanie. Uważać na nie powinny jednak osoby, u których stwierdzono nietolerancję glukozy lub cukrzycę. Banany charakteryzują sięśrednim indeksem glikemicznym, a w przypadku tych chorób wskazane jest spożywanie produktów o niskim indeksie, które nie powodują gwałtownego wzrostu poziomu glukozy we krwi.

Banany są dobrym źródłem błonnika pokarmowego – poleca się więc je osobom, które cierpią na zaparcia. Rozpuszczalna frakcja włókna pokarmowego pomaga także w obniżeniu poziomu cholesterolu we krwi, co zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych.

Owoce te sątakże źródłem magnezu i potasu, dlatego poleca się je osobom nerwowym, mającym skurcze i podwyższone ciśnienie krwi, a także osobom z chorobami nerek. Mogą także stanowić cenny posiłek dla sportowców, którzy narażeni są na zwiększone straty składników mineralnych wraz z potem.

Z kolei dzięki dużej zawartości witamin z grupy B oraz obecności witaminy C, banany podnoszą odporność. Niewątpliwym plusem jest też to, że straty witamin w świeżym owocu są bardzo małe, dlatego, że chroni je gruba skórka.

Banany zawierają także serotoninę oraz inne substancje psychotropowe (np. dopaminę), które wpływają na dobre samopoczucie i radosny nastrój.

Ciekawostka:

W Japonii dużą popularnością cieszy się dieta bananowa, która zakłada spożywanie bananów na każde śniadanie. Jej zwolennicy uważają, że enzymy zawarte w owocach przyspieszają proces trawienia i wydalania, co ułatwia odchudzanie. Z kolei przeciwnicy twierdzą, że nasz organizm posiada te enzymy i dodatkowe ich dostarczanie nie ma wpływu na te procesy.