Superkompensacja – doskonała regeneracja

Treningi, niezależnie od uprawianej dyscypliny sportu, poza takimi parametrami jak intensywność i objętość powinny zawierać również jasno sprecyzowane przerwy. Powyższe założenie dotyczy zarówno tych najkrótszych przerw, występujących w poszczególnych jednostkach treningowych, jak i długich przerw znajdujących się w mezocyklach i makrocyklach. Niestety wiele osób w stosowaniu przerw, niezależnie od ich umiejscowienia w cyklu treningowym, charakteryzuje się znaczną dowolnością i przypadkowością. Jest to błędem, gdyż ilość i długość przerw jest tak samo ważna jak wykonana ilość powtórzeń i ich obciążenie.

Czym jest superkompensacja?

Superkompensacją nazywane jest zjawisko zwiększonego pod wpływem odpowiednio dobranych treningów i prawidłowego wypoczynku poziomu wydolności organizmu. Stan ten trwa przez krótki czas, jednak wykonanie w tym czasie treningu pozwala uzyskać dużo lepsze rezultaty, niż podczas ćwiczeń realizowanych w stanie tak zwanej homeostazy („normalnym” stanie organizmu). Wynika to z tego, iż organizm poprzez superkompensację chce przygotować się do nadchodzącego wysiłku. Pozwala to na wykonanie dotychczas realizowanego treningu z większą intensywnością. Podsumowując, superkompensacją nazywamy przygotowanie organizmu do wysiłku fizycznego ponad stan (ponad poziom homeostazy ustroju).

Kiedy dochodzi do superkompensacji?

Zjawisko superkompensacji zachodzi w ludzkim organizmie pod wpływem optymalnie przeprowadzonego treningu i następującym po nim wypoczynku. Należy pamiętać, że w przypadku superkompensacji przerwa jest równie istotna jak wykonany trening. Długość przerwy pomiędzy treningiem a wystąpieniem zjawiska superkompensacji jest uzależniona od rodzaju wykonanej podczas jednostki treningowej pracy. Charakter i intensywność obciążeń treningowych wywiera ogromny wpływ na optymalny (taki, po którym zajdzie zjawisko superkompensacji) czas trwania wypoczynku, który może się wahać od 8 do nawet 72 godzin. Orientacyjny czas wystąpienia zjawiska superkompensacji po treningu poszczególnych zdolności motorycznych przedstawia znajdująca się poniżej tabela.

Od czego zależy zjawisko superkompensacji?

Jak wiadomo z poprzedniego akapitu zjawisko superkompensacji w ogromnym stopniu jest uzależnione od odpowiedniego odpoczynku po zakończonym treningu. Również rodzaj oraz intensywność i objętość pracy wykonanej na treningu wpływa na zwiększenie lub też nie poziomu homeostazy. Poza wymienionymi zmiennymi, wystąpienie w organizmie zjawiska superkompensacji jest uwarunkowane także optymalną częstotliwością treningów. Ponadto na wzrost poziomu homeostazy ustroju wpływa również prawidłowo dobrana dieta oraz wspomaganie farmakologiczne. Do czynników, które w istotnym stopniu przyczyniają się do wystąpienia zjawiska superkompensacji należy zaliczyć także odnowę biologiczną (masaże, saunę, krioterapię, itp.) oraz prowadzony styl życia (ilość godzin przeznaczonych na sen, stosowane używki). Warto pamiętać, że na zwiększenie poziomu homeostazy organizmu nie wpływają tylko i wyłącznie elementy procesu treningowego. Równie istotne są cechy psychologiczne osoby trenującej oraz jej motywacja treningowa.

Plany treningowe ze wsparciem trenera: Wypróbuj