O skurczach mięśniowych...

Ludzkie ciało potrafi wykonać niezliczoną ilość ruchów i czynności począwszy od chodzenia, biegania, skakania kończąc na podnoszeniu wielkich ciężarów, robieniu na drutach oraz obcinaniu paznokci. Nie licząc funkcji życiowych, każda czynność wymaga zaangażowania ludzkiej woli, która zamieniona na impuls nerwowy porusza odpowiednią grupy mięśniowej. Skutek: wykonanie konkretnego ruchu. Angażowanie mięśni to nic innego jak świadome lub nieświadome wykorzystanie procesu fizjologicznego polegającego na skracanie lub napinanie włókien mięśniowych. Można więc stwierdzić, że to właśnie skurcz mięśniowy jest ojcem, bez którego nasze czyny nie miałyby miejsca. Co to jest skurcz mięśniowy? Skurcz mięśnia definiuje się jako zmianę długości lub napięcia mięśnia pod wpływem mechanicznej siły. Zmiana długości mięśnia to wszelaki ruch np. uginanie ręki w stawie łokciowym, natomiast zmiana napięcia mięśniowego to np. trzymanie nieruchomo ręki z boku prostopadle do tułowia. Każdego dnia ciało ludzkie wykonuje setki tysięcy skurczów i rozkurczów, które pozwalają nam ludziom egzystować na ziemi. Jednak skurcz skurczowi nie równy. Występuję kilka rodzajów skurczów mięśni. Należą do nich: Skurcze pojedyncze (pojedynczy bodziec wywołuje pojedynczy krótkotrwały skurcz, po czym mięsień wraca do stanu wyjściowego):

• izotoniczny: następuję zmiana długości mięśnia przy stałym poziomie napięcia mięśniowego,
• izometryczny: następuję zmiana poziomu napięcia mięśniowego przy stałej długości mięśnia,
• auksotoniczny: następuję zarówno zmiana długości mięśnia jak i poziomu napięcia mięśniowego.

Skurcze tężcowe (seria impulsów pobudza mięsień, gdzie przerwa między bodźcami jest krótsza niż cały czas skurczu)

• tężcowy zupełny: powstaję w momencie pobudzenie mięśnia zanim zacznie się rozkurczać, występuje kiedy bodźce pobudzają mięsień w odstępach czasu krótszych niż trwa skurcz pojedynczy,
• tężcowy niezupełny: rozpoczyna się od pobudzenia mięśnia w okresie rozkurczu, do którego nie dochodzi i znowu jest skurcz.

Duża liczba skurczów wywołuję zmiany ilościowe w strukturze mięśni. Bez odpowiedniej ilości skurczów nie jesteśmy w stanie pobudzić ciała do rozmnażania włókien mięśniowych. Aby doszło do skurczu mięsień musi otrzymać odpowiednie polecenie, które spowoduję wykonanie konkretnego ruchu, czy konkretnej czynności. Droga do wywołania skurczu może być dwojaka. Skurcz może nastąpić poprzez:

• przesłanie impulsu nerwowego z mózgu do zakończeń nerwowych znajdujących się we wgłębieniach każdego włókna mięśniowego. Impuls nerwowy jest dla mięśni niczym innym jak rozkazem z natychmiastowym skutkiem wykonania. Skurcz mięśnia powstaje w momencie odebrania wiadomości przez końcówkę nerwu ruchowego i przekazania go mięśniom.
• przesłanie impulsu elektrycznego z otoczenia zewnętrznego. Proces pobudzania mięśni za pomocą impulsowego prądu elektrycznego nosi nazwę elektrostymulacji. Taki impuls wywołuje kontrolowany skurcz mięśnia z pominięciem części lub całego układu nerwowego odpowiedzialnego za skurcz w prawidłowych warunkach.

Efektem impulsu nerwowego (wewnętrznego) i elektrycznego (zewnętrznego) jest pożądany skurcz. Im więcej kontrolowanych skurczów, tym większe i silniejsze mięśnie. Jedno jest ważne, że to człowiek w większości przypadków jest panem skurczów i on decyduję kiedy, jak i gdzie!!!