Ciemna strona macierzyństwa – depresja poporodowa

Warto tutaj rozróżnić 3 rzeczy, które mogą spotkać kobietę po porodzie, a co za tym idzie także pośrednio jej partnera – baby blues, depresja poporodowa i tzw. PDST (Posttraumatic Stress Disorder). Baby blues to najłagodniejsza z nich trwająca zazwyczaj kilka do kilkunastu dni po porodzie i dotykająca około 50-80 % matek. Jest wynikiem obniżenia się po porodzie poziomu takich hormonów jak estrogeny, progesteron. Objawia się to huśtawką emocjonalną, niepokojem o potomka, zmęczeniem, drażliwością, zestresowaniem, płaczliwością, uczuciem, że obowiązki przerastają możliwości. Nie pojawia się jednak bezsenność, myśli samobójcze, a kontakt z dzieckiem nie zostaje przerwany w odróżnieniu od pań dotkniętych depresją. Baby blues zazwyczaj dość szybko przechodzi, chociaż może przerodzić się w depresję. Jeśli więc trwa długo należy się udać po poradę do lekarza. Depresja poporodowa to stan, który dotyka znacznie mniejszą liczbę kobiet, jednak jest poważniejszy wymagający interwencji specjalisty, niejednokrotnie wprowadzenia farmakoterapii. Zazwyczaj "dopada" kobietę na około 2 miesiące po porodzie. Objawy jakie mogą świadczyć o depresji to:

• ciągłe uczucie zmęczenia,
• brak apetytu bądź też nadmierny apetyt,
• rozbicie, apatia,
• obawa przed zostaniem sama z dzieckiem,
• wrażenie bycia złą matką,
• stany lękowe, wybuchy złości, panika.

W zasadzie nie można przewidzieć u kogo wystąpi, a u kogo nie. Jeśli jednak ktoś w rodzinie cierpiał na nią, bądź też sama kobieta miała w przeszłości problemy z depresją, warto aby jeszcze przed porodem wybrała się do psychoterapeuty. Jeśli bowiem dotknie ją ten problem w trakcie terapii, szybciej z niego wyjdzie. Warto pamiętać, że są również inne czynniki, na które już może mieć wpływ partner, zwiększające prawdopodobieństwo pojawienia się depresji jak:

• stresy związane z życiem osobistym (samotne wychowywanie potomka, strata pracy, śmierć kogoś bliskiego),
• urodzenie dziecka chorego, wcześniaka,
• brak pomocy i wsparcia od bliskich,
• problemy materialne,
• młody wiek matki ale także późna ciąża.

Co można zrobić aby ustrzec się przed depresją? Przede wszystkim przed ciążą kobieta powinna dużo wypoczywać, powinna przeżywać ciąże w atmosferze miłości, radości, spokoju. Powinna czuć wsparcie zwłaszcza ze strony partnera. Po porodzie jest szczególnie potrzebna pomoc ojca dziecka zwłaszcza w opiece nad maleństwem, ale też jego czułość w stosunku do kobiety. Jej ciało podczas ciąży zmieniło się i trochę czasu minie nim wróci do formy. Nie należy namawiać jej jednak na radykalne diety, zwłaszcza jeśli karmi, gdyż może to się odbić negatywnie na jej zdrowiu, ale także samopoczuciu, co tylko pogłębi wahania nastrojów. Czym jest zaś PDST? To szok pourazowy, który może być wywołany porodem. Dotyka około 1,5-3 % matek. Może pojawić się zarówno po narodzinach z komplikacjami jak również, po normalnym porodzie. Zależy to od tego jak kobieta odebrała go. Nawet prawidłowy poród może być dla niektórych ciężkim przeżyciem. Jeśli więc kobieta cały czas odtwarza w myślach poród, pojawia się w snach czy wręcz ma problemy ze spokojnym przejściem obok szpitala, może to być szok pourazowy. W tym przypadku również warto skierować się po pomoc do specjalisty. Warto także wspomnieć, że również u mężczyzn obserwuje się pewne zmiany nastrojów, stany depresyjne po narodzinach dziecka. Pojawiają się one u około 25% ojców, a prawdopodobieństwo zwiększa się jeśli jego partnerka cierpi na depresję. Każdy z nas chciałby być idealnym rodzicem, który będzie cały czas szczęśliwy z faktu posiadania potomka. Warto jednak dać sobie przyzwolenie na chwile zniechęcenia, zmęczenia i nie obwiniać się za takie uczucia. Jesteśmy tylko ludźmi. Warto jednak o swoich emocjach rozmawiać ze sobą, co pozwoli rozładować wszelkie stresy i napięcia. W okresie tym więc najlepiej być po prostu dla siebie nawzajem, a wraz z pojawieniem się trudności, z którymi nie potrafimy sobie poradzić, udać się bez skrępowania do specjalisty.