Rozpiska treningowa – niezbędnik czy fanaberia?

  • |
  • |
  • Trening
  • Głosów: 0
  • |
  • |
  • Oddaj głos:
Rozpiska treningowa – niezbędnik czy fanaberia?
Czy warto tworzyć i korzystać z rozpiski treningowej? To pytanie zadaje sobie wielu ćwiczących niezależnie od stopnia zaawansowania i stażu treningowego. Warto jednak pamiętać, że w zdecydowanej większości przypadków każde szczegółowo zaplanowane, przed przystąpieniem do jego realizacji, działanie ma większe szanse na powodzenie, niż to, które jest wykonywane spontanicznie bez uprzedniego planowania.

W profesjonalnym sporcie etap planowania rocznego programu treningowego stanowi jedną z ważniejszych, jak nie najważniejszą część pracy trenera. To właśnie w tym czasie wybiera się zawody główne i towarzyszące, określa terminy badań kontrolnych oraz wyjazdów na obozy, a także wyznacza ilość treningów w poszczególnych okresach treningowych. Planowanie rocznego programu treningowego jest równie istotne w sporcie amatorskim. Dobrze przygotowana rozpiska treningowa w znacznym stopniu przybliża do osiągnięcia wyznaczonego celu treningowego.

Krok pierwszy – wyznacz cel główny

Proces tworzenia rocznego programu treningowego należy rozpocząć od wyznaczenia celu. O ile w przypadku zawodowych sportowców najczęściej jest nim osiągnięcie jak najlepszego miejsca w konkretnych, z góry wyznaczonych zawodach głównych, o tyle dla osoby ćwiczącej dla siebie postawienie takiego celu jest nierealne. Dlatego też amatorzy za główny cel, który chcą osiągnąć dzięki wykonywaniu systematycznych treningów, mogą przyjąć na przykład chęć osiągnięcia jak najlepszej sylwetki do wakacji, podniesienie określonego, ale realnego do pokonania, obciążenia, czy też przebiegnięcie wyznaczonego dystansu. Przy wyznaczaniu celu treningowego należy pamiętać, że z jednej strony musi on być realny do osiągnięcia, a z drugiej strony musi stanowić wyzwanie – nie może być zbyt zachowawczy.

Krok drugi – wyznacz okresy treningowe

Każdy roczny program treningowy musi składać się z trzech okresów:

okresu przygotowawczego
    – czasu poświęconego na budowanie formy
  1. okresu startowego – czasu mającego na celu utrzymanie jak najwyższej formy
  2. okresu przejściowego – czasu przeznaczonego na czynny wypoczynek

Taki układ pozwala osiągnąć szczyt formy w wyznaczonym terminie. Ponadto zapobiega on przetrenowaniu i przedwczesnemu wypaleniu sportowemu. Warto również zaznaczyć, iż wymienione wyżej okresy treningowe dotyczą rocznego programu treningowego zarówno zawodowych sportowców, jak osób ćwiczących dla siebie, mimo, że występuje okres startowy.

Krok trzeci – podziel okresy treningowe

Z racji tego, iż człowiek nie może ciągle znajdować się w maksymalnej formie, tak samo jak nie może cały czas wykonywać bardzo intensywnych treningów, to poszczególne okresy treningowe muszą być podzielone na mniejsze, charakteryzujące się zróżnicowaną intensywnością i odmiennymi zadaniami. Te okresy nazywane są mezocyklami. Możemy wśród nich wyróżnić między innymi:

  • mezocykle podstawowe
  • mezocykle wprowadzające
  • mezocykle kontrolno-przygotowawcze
  • mezocykle startowe

Bardzo ważne jest, by w odpowiednim miejscu procesu treningowego zaplanować mezocykle odbudowująco-podtrzymujące – rozpiska treningowa musi uwzględniać czas poświęcany na tak zwany czynny wypoczynek.

Krok czwarty – zaplanuj poszczególne treningi

Ostatnim etapem tworzenia rocznego planu treningowego jest zaplanowanie poszczególnych treningów, które w terminologii teorii treningu sportowego nazywane są jednostkami treningowymi. Przy tworzeniu poszczególnych treningów należy mieć szczególnie na uwadze to, by realizowały one zadania stawiane przed poszczególnymi mezocyklami i okresami treningowymi. Bardzo ważne jest również to, by uwzględniały one zmiany w organizmie wynikające z postępów w procesie treningowym. Do powyższych zmian możemy zaliczyć między innymi wzrost siły generowanej przez mięśnie, czy też poprawę wytrzymałości.

Plany treningowe ze wsparciem trenera: Wypróbuj